De zóveelste

‘Nee, je moet wel een lijn in je blog hebben. Wat onderscheidt jouw blog nou van die 100.000 anderen die over eten bloggen?’ zei Gijs toen ik in café vertelde over het idee een blog over koken te beginnen. ‘Maar ik doe het toch gewoon voor mezelf?’ antwoordde ik blijkbaar niet overtuigend genoeg. ‘Ja, geloof je het zelf? Je doet het ook omdat je het leuk vindt dat mensen het daadwerkelijk lezen.’

Eenmaal thuis kwam ik niet veel verder dan dat ik een hekel heb aan gezonde trends als superfood die verzonnen lijken om geld binnen te harken en niet zo gezond zijn voor je portemonnee. Ik irriteer me ook regelmatig aan het feit dat nergens suiker of vet in mag zitten. Als ik een taart bak, dan mag daar best suiker in zitten. Ik eet die taart toch niet in één keer op? En bovendien eet ik niet wekelijks taart. Dus met mate en in combinatie met regelmatig sporten, lijkt me een ongezond ingrediënt hier en daar niet zo’n probleem.

Oja, en wat ik wél heel belangrijk vind is bewust omgaan met eten. Koken met producten die verbouwd worden in verre landen, waar ze niet meer door de lokale bevolking gegeten kunnen worden omdat ze door export te duur zijn geworden (quinoa) vermijd ik zodra ik ervan weet. Ik eet bovendien weinig vlees en gooi amper eten weg. Als er iets over is na het koken, bewaar ik het in de vriezer voor als ik geen zin heb om te koken en van restjes groenten maak ik soep.

Toch hielpen deze overtuigingen me niet een rode draad te vinden. Ik houd van koken en nog leuker vind ik het om een fantastisch gerecht te delen met mensen die ik graag zie. Het is gewoon zonde om sommige recepten voor jezelf te houden. En dat geldt natuurlijk ook voor leuke eettentjes die je niet mag missen. Als ik interessante dingen tegenkom over eten en de industrie die daarachter schuilgaat, zal ik die ook posten. Zie hier mijn blog over koken, uit eten gaan en de voedselindustrie!