Sergio Herman: Fucking Perfect indeed

"Dit is 'm hoor. Móóie smirk, zeer solide. Houd die glimlach, I see ​a beautiful future!" zegt de fotografe in het eerste shot van de documentaire terwijl chefkok Sergio Herman tijdens een fotoshoot met een chagrijnige kop naar de camera blijft kijken. Een hysterische fotografe? Slechte montage? Of lag het aan de te grote schoenen die Herman aan had? Ik bleef toch maar kijken en dat is maar goed ook, want deze docu geeft een interessant kijkje in de keuken van een van de beste chefs ter wereld. Die keuken stond tot eind 2013 in zijn driesterrenrestaurant Oud Sluis, dat Oostburg, een piepklein plaatsje tegen de Belgische grens, op de kaart zette. We zien hoe hij afscheid neemt van dit restaurant, omdat hij op zijn hoogtepunt wil stoppen. Hij broedt op het perfecte laatste gerecht waarin een duif

symbool moet staan voor afscheid én vernieuwing: "Uiteindelijk gaat het om een duif, weet je wel. (..) Ik mis nog iets, ik weet niet wat." De ander: "Een ding." Sergio: "Ja, weet je.. wat wel gaaf is? (..) de afdruk van pootjes. Dat hij als het ware wegloopt uit het bord." Ondertussen maakt hij zijn idee druk gebarend duidelijk, een manke duif nabootsend.

Na 25 jaar flirten met de Belgen, opent Herman in 2014 The Jane in Antwerpen. We zien de voorbereidingen in het prachtige pand en gaan mee om stoelen uit te zoeken. Ik leer dat zakenmannen liever drie centimeter hoger zitten. Gelukkig blijkt het "merk" Sergio de macht te hebben om te bepalen dat deze 'suits' het laagzitten, dat in Londen en Parijs al drie jaar usance is, zullen omarmen.

Tussendoor zien we hoe zijn gezin bijzaak is geworden. Alles moet wijken voor dit hogere

doel. Zijn vrouw Ellemieke Vermolen is verworden tot een side dish in het leven van haar man: “Ik ben zeker gewaarschuwd voor een kok. Ik heb ook altijd gezegd ‘ik trouw nóóit, maar dan ook nooit met een kok’ (..) soms zijn er wel eens momenten dat ik denk ‘Ja Ellemiek, je wist het van tevoren, je wist het'.” Gelukkig missen de vertrouwde beelden van een keuken waarin de chefkok zijn gezag laat gelden door in de keuken jonge koks schreeuwend terecht te wijzen niet: "Kop erbij houden. Ik hang je godverdomme op aan een haak." Maar zoals een goed chefkok betaamt, spreekt hij zijn koks ook vaderlijk toe.

Als een kunstenaar zet hij het blaadje peterselie recht, brengt hij de aardpeerchips in het gareel en wordt de laatste gang uitgeserveerd. Deze documentaire laat perfect zien hoe bizar hard je moet werken om als chefkok zo'n niveau te bereiken en te behouden. Het moet fucking perfect zijn, want voor minder doet hij het niet. Onverstaanbaar en onnavolgbaar, die Sergio Herman.